“TIME CHANGES EVERYTHING EXCEPT SOMETHING WITHIN US WHICH IS ALWAYS SURPRISED BY CHANGE”. THOMAS HARDY
«O χρόνος τα αλλάζει όλα εκτός από αυτό το κομμάτι μέσα μας που πάντα εκπλήσσεται με την αλλαγή». Γιατί όμως ξαφνιαζόμαστε με τις αλλαγές? Γιατί υψώνουμε αμυντικά τείχη κάθε φορά που κάτι αλλάζει ριζικά στη ζωή μας? Γιατί δυσανασχετούμε με αυτές παρ’όλο που είναι αναπόφευκτες και πολλές από αυτές δεν εξαρτώνται από εμάς όπως για παράδειγμα η πανδημία που βιώνουμε όλοι? Τι είναι αυτό μέσα μας που μας κρατάει πίσω στα γνωστά και πεπατημένα μονοπάτια ακόμα και όταν αυτά δεν μας έβγαλαν ήδη πουθενά?
Φοβόμαστε τις αλλαγές συνήθως γιατί μας βγάζουν από τη ζώνη ασφάλειάς μας. Και είναι λογικό καθώς απαιτούν περισσότερες δεξιότητες από εμάς για να ανταπεξέλθουμε και να ισορροπήσουμε στις νέες καταστάσεις. Τις περισσότερες φορές όμως δεν πιστεύουμε αρκετά σε εμάς, ότι δηλαδή θα τα καταφέρουμε ή ότι έχουμε τη δύναμη να ξεπεράσουμε τα εμπόδια όπως έχουμε κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Το μυαλό συνήθως μένει κολλημένο στις αποτυχίες μας. Γιατί με αυτόν τον προγραμματισμό μεγαλώσαμε το σύνολο σχεδόν της ενήλικης ζωής μας. Και μία ζωή παλεύουμε σκληρά, δουλεύοντας αμέτρητες ώρες μέσα στα ιατρεία μας για να αποδείξουμε ότι αξίζουμε, για να πάρουμε από κάποιον ένα «μπράβο»!
Η νοοτροπία αυτή όμως, ο ίδιος ο φόβος της αλλαγής είναι μία τεράστια οπισθέλκουσα δύναμη. Μας κρατά καθηλωμένους στο παρελθόν. Και κανείς άνθρωπος αν γυρίσει προς τα πίσω στη ζωή του δεν θα διαπιστώσει σωρεία λαθών! τραγικών λαθών! Αν μπαίνουμε όμως στα λάθη μας και με μία μαζοχιστική και σαδιστική θα έλεγα διάθεση τα αναπολούμε, τότε δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Είμαστε μία παρούσα προσωπικότητα που αποθνήσκει. Το χθες, το σήμερα και το αύριο είναι όλα μέσα στο παρόν μόνο για να παίρνουμε τα πολύτιμα μαθήματα. Να δω δηλαδή τι έλαβε χώρα και τι έπρεπε να μάθω. Αλλιώς τα γεγονότα θεωρούνται λήξαντα! Δεν χρειάζεται να τα αναδύουμε συχνά πυκνά και να μας μπλοκάρουν. Αν απέτυχα σε έναν επαγγελματικό στόχο στο παρελθόν δεν μου αξίζει να απελευθερωθώ από τις ενοχές της αποτυχίας ώστε να είμαι πανέτοιμος να ακολουθήσω πιο διαυγείς επιλογές? Δεν μου αξίζει να ακολουθήσω πιο καθαρούς δρόμους απαλλαγμένος από τις ενοχές και από τα βάρη των επαναλαμβανόμενων λαθών? Θέλω να είμαι το βαρυφορτωμένο γαϊδούρι με τα βάρη του παρελθόντος ή το ανέμελο άλογο που καλπάζει ελεύθερο σε ένα νέο αγρό?
Ίσως ακόμα να μετράει πολύ για εμάς η γνώμη των άλλων (τι θα πει ο κόσμος?) και να παγώνουμε στη σκέψη ότι θα εκτεθούμε. Είναι πολύ δύσκολο για του περισσότερους να αυτοσυστηθούν αλλά και να ξανασυστηθούν στον κοινωνικό τους περίγυρο. ‘Ομως το να συστήνουμε τον εαυτό μας ανά τακτά χρονικά διαστήματα είναι μία πράξη που βοηθά στην εξέλιξή μας. Συνειδητοποιώ δηλαδή που βρίσκομαι, δηλώνω τι θέλω να αλλάξω στην παρούσα κατάστασή μου και στον εαυτό μου, σχεδιάζω τη στρατηγική αλλαγής μου, παίρνω ανατροφοδότηση από τις εξελίξεις και επανασχεδιάζω αν χρειαστεί, υλοποιώ και συγχαίρω τον εαυτό μου για κάθε μικρό βήμα αλλαγής που υιοθέτησα! Αυτή είναι μία διαδικασία που δυστυχώς δεν μαθαίνουμε σε κανένα σχολείο παρά ίσως στο σχολείο της ζωής μας με πολύ προσωπικό πόνο. Δεν χρειάζεται όμως όλα να γίνονται με πόνο και κόπο! Είναι και αυτό μία αρνητική πεποίθηση που κουβαλάμε πολλοί από εμάς στον οδοντιατρικό χώρο γι’ αυτό και αυτομαζοχιστικά παιρνάμε αμέτρητες ώρες μέσα στους τέσσερις τοίχους του οδοντιατρείου μας!
Η ζωή όμως είναι εκεί έξω και η ποιότητα που της δίνουμε πολλοί από εμάς δεν είναι αυτή που της αξίζει. Γι’αυτό συχνά πυκνά επανέρχεται η δυσφορία, όπως το μικρό παιδί που δεν έχει χορτάσει το παιχνίδι και ζητά απεγνωσμένα να πάει στην παιδική χαρά! Δεν έχουμε σκεφτεί όμως πως αυτές οι αλλαγές που μας δυστροπούν εμπλουτίζουν την ίδια στιγμή και αυτό το κομμάτι του μικρού παιδιού μέσα μας που είναι περίεργο και θέλει να εξερευνήσει νέα παιχνίδια, νέα μονοπάτια. Με αυτήν την αίσθηση της εξερεύνησης κάθε αλλαγή θα έπρεπε να είναι καλοδεχούμενη! Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι δεν μπορείς να έχεις διαφορετικά αποτελέσματα αν κάνεις τα ίδια πράγματα. Υπό το πρίσμα της θεώρησής του, κάθε αλλαγή είναι προτροπή προς μία νέα πραγματικότητα. Πόσο μαγικό μπορεί να είναι αυτό!..
Η γυναίκα του Λωτ έγινε στήλη άλατος επειδή γύρισε να κοιτάξει πίσω την πόλη που καιγόταν, ο Ορφέας έχασε για πάντα την Ευριδίκη του στον κάτω κόσμο όταν γύρισε πίσω να την κοιτάξει.. Δεν χρειάζεται να ξαναεφεύρουμε τον τροχό όταν έχουμε τη γνώση να προχωρήσουμε εμείς ένα βήμα πιο πέρα από αυτούς που προηγήθηκαν. Μπορούμε να εκπαιδευτούμε να βλέπουμε με νέα δυναμική αυτήν την δύσκολη περίοδο που βιώνουμε όλοι ώστε να μην ακινητοποιηθούμε σας στήλη άλατος και να μην χάσουμε την δική μας Ευρυδίκη, την ψυχή μας μέσα στις φοβίες και την ανασφάλεια,
Σε αυτές τις περιόδους που κάτι νέο προσπαθεί να γεννηθεί από τις στάχτες και πολλές φορές την δυσωδία του παρελθόντος, όλοι οι δάσκαλοι του μάρκετιγκ παγκοσμίως μας καλούν να είμαστε πιο ενεργοί, πιο αποτελεσματικοί και θα έλεγα ίσως πιο άμεσοι στον επαναπροσδιορισμό του εαυτού μας και στην εκδήλωση της επαγγελματικής μας ταυτότητας. Και ευτυχώς αυτό είναι μία ταχτική που είναι καθόλα εκπαιδεύσιμη.
Τα τελευταία χρόνια που ασχολούμαι ως πανεπιστημιακός με την έρευνα και μελέτη γύρω από το οδοντιατρικό μάρκετινγκ, την διοίκηση μονάδων υγείας και τη διασφάλιση της ποιότητας των οδοντιατρικών υπηρεσιών, έχω ανακαλύψει έναν υπέροχο κόσμο ευκαιριών που δεν είχαμε μάθει δυστυχώς στα φοιτητικά μας χρόνια. Έτσι για πρώτη φορά στην Οδοντιατρική Σχολή της Αθήνας θα τρέξει το μάθημα «Eφαρμογή των ανθρωπιστικών επιστημών και βασικές αρχές Coaching/Καθοδήγησης στην Οδοντιατρική». Αισθάνομαι μεγάλη ευγνωμοσύνη που η διοίκηση της σχολής αποδέχτηκε την εισήγησή μου και οι νέοι οδοντίατροι της χώρας θα έχουν για πρώτη φορά τη δυνατότητα να δουλέψουν πάνω στο κομμάτι του οδοντιατρικού branding, της επαγγελματικής τους δηλαδή εικόνας από μία νέα οπτική παράλληλα με τα άλλα συναφή μαθήματα του προγράμματος σπουδών.
Για να βγω μπροστά να το επιχειρήσω αυτό, χρειάστηκε να δω ποιες δεξιότητες θα χρειαστεί να αυξήσω? Ναι, το έκανα όμως. Χρειάστηκε να σπάσω κάποιες γυάλινες οροφές και να αντιστρέψω κάποιες περιοριστικές πεποιθήσεις που με κρατούσαν και εμένα καθηλωμένη στη γνωστή αλλά τελικά βαρετή καθημερινότητά μου? Ναι, αλλά το έκανα και αυτό. Απαιτήθηκε από εμένα να εκτεθώ διαφορετικά απ’ότι με ήξερε ο οδοντιατρικός κόσμος? Ναι, το έκανα όμως και πήγα τα όρια μου ένα βήμα πιο πέρα. Μόνο όμορφες εκπλήξεις έχουν οι αλλαγές αυτές για μένα. Γιατί όχι και για σας?
Δρ Μαρία Αντωνιάδου (επαναδημοσιεύσιμο από Οmni Press March 2021)
Ιδρύτρια του Coaching Spirit Gallery_Timebooster διαδυκτιακή εκπαίδευση στην διαχείριση του χρόνου.
To επόμενο ΤΙΜΕΒΟOSTER θα τρέξει αμέσως μετά το Πάσχα (10/5-6/6/2021)
